Een interventie op het Museumplein in Rotterdam. Met minimale middelen een maximaal effect op de omliggende ruimte, waarmee het gebruik van het Museumplein geïntensiveerd kan worden.
Het ontwerp bestaat uit drie slanke buizen die licht op spanning gebracht worden met trekkabels aan de uiteinden. Wanneer de hele constructie niet gebruikt wordt, bijvoorbeeld in wintersituatie, zijn de buizen in ontspannen vorm recht en vormen ze een herinnering aan andere seizoenen, gebruiken en omstandigheden. Daarnaast voegen ze zich naar het lijnenpatroon dat de bomenrijen vormen.
In gebruik, kan een stoffen huid over de gebogen buizen gespannen worden, en kan de zo gevormde ruimte gebruikt worden als zeepkist, voor eenmans-voorstellingen, als schuilplaats bij regen, als uitgiftepunt van speelgoed tijdens mooie zomerdagen, etc. Deze eenvoudige vorm en materialisering kan uitnodigen tot werkelijk gebruik van de ruimte die het Museumplein biedt, of alleen haar leegte en eenzaamheid benadrukken, afhankelijk van de behoefte van het moment.